شعر تعلیمی | شعر هیأت

زمين را می‌کشند از زير پامان مثل بم يک روز
نمی‌بينيم در آيينه خود را صبحدم يک روز

علیرضا قزوه

چمدان‌های قدیمی

غزل

از باغ می‌برند چراغانی‌ات کنند
تا کاج جشن‌های زمستانی‌ات کنند

فاضل نظری

گریه‌های امپراتور

غزل

دلا غافل ز سبحانی، چه حاصل؟
مطیع نفس و شیطانی، چه حاصل؟

بابا طاهر همدانی

دوبیتی‌های باباطاهر

دوبیتی

هرکه با پاک‌دلان، صبح و مسایی دارد
دلش از پرتو اسرار، صفایی دارد

پروین اعتصامی

دیوان پروین اعتصامی

غزل

شهد حکمت ریزد از لعل سخن‌دان، بیشتر
ابر نیسان می‌دمد بر دشت، باران، بیشتر

محمدرضا براتی

آینه گردانی

غزل

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت!
که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

حافظ شیرازی

دیوان حافظ شیرازی

غزل

آسمان ابری‌ست، آیا ماه پیدا می‌شود؟
ماه پنهان است، آیا گاه پیدا می‌شود؟

غلامعلی حداد عادل

هنوز هم...

غزل

چگونه می‌شود از خود برید؟ آدم‌ها!
میان آینه خود را ندید، آدم‌ها!

عباس شاه‌زیدی

به کسی دل باخته‌ام

غزل

هر آن‌که جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد

حافظ شیرازی

دیوان حافظ شیرازی

غزل

از علم شود مرد خدا حق‌بین‌تر
عطر نفسش ز باغِ گل رنگین‌تر

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی

گر به اخلاص، رخ خود به زمین سایی صبح
روشن از خانه چو خورشید برون آیی صبح

صائب تبریزی

کلیات صائب تبریزی

غزل

ندارد خواب، چشم عاشق دیوانه در شب‌ها
نمی‌افتد ز جوش خویشتن میخانه در شب‌ها

صائب تبریزی

کلیات صائب تبریزی

غزل