فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن | شعر هیأت

هيچ موجى از شكست شوق من آگاه نيست
در كنار ساحلم امّا به دريا راه نيست

سیدرضا جعفری

صبح شبنم

غزل

چشم خود را باز کردم ابتدا گفتم حسین
با زبانِ اشک‌های بی‌صدا گفتم حسین

علی ذوالقدر

فلیرحل معنا

غزل

دست‌هایت را که در دستش گرفت آرام شد
تازه انگاری دلش راضی به این اسلام شد

قاسم صرافان

حیدرانه

مثنوی

شيعيان! ديگر هواى نينوا دارد حسين
روى دل با كاروان كربلا دارد حسين‏

سیدمحمدحسین شهریار

خون تو پایان نداشت

غزل

با شمایم ای شمایان بشکهٔ دشداشه‌پوش
با وقاحت روی فرش نفت و خون می‌ایستید

سیدمحمدجواد شرافت

منا منهای بسیاران

قطعه

ماه هر شب تا سحر محو تماشای علی‌ست
تازه در این خانه زهرا ماه شب‌های علی‌ست

عباس شاه‌زیدی

غزل

لطف تو بی‌واسطه، دریای جودت بی‌کران
عالمی از فهم ابعاد وجودت ناتوان

محمدجواد الهی‌پور

غزل

آب و جارو می‌کنم با چشمم این درگاه را
ای که درگاهت هوایی کرده مهر و ماه را

عباس شاه‌زیدی

این شعر مرا کشت

غزل

خانه‌های آن کسانی می‌خورد در، بیشتر
که به سائل می‌دهند از هرچه بهتر بیشتر

حسین رستمی

تقطیع ماه

قصیده‌واره

آه ای بغض فروخورده كمی فریاد باش
حبس را بشكن، رها شو، پر بكش، آزاد باش

محمد رسولی

غزل

کوه باشی، سیل یا باران چه فرقی می‌کند
سرو باشی، باد یا توفان چه فرقی می‌کند

سیدمحمدمهدی شفیعی

مرز ما عشق است

غزل

فخر من نزد عرب این بود دختر داشتم
آیت من بود و در گهواره کوثر داشتم

مهدی مردانی

پایین پای ابیات

غزل