مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن | شعر هیأت

شبیه کوه پابرجایم و چون رود سیّالم
به سویت می‌دوم با کودکانی که به دنبالم

اعظم سعادتمند

باران پس از برف

غزل

نشستم گوشه‌ای از سفرۀ همواره رنگینت
چه شوری در دلم افتاده از توصیف شیرینت

سیدحمیدرضا برقعی

یحیی

قصیده‌واره

که بود این موج، این طوفان، که خواب از چشم دریا برد؟
و شب را از سراشیب سکون تا اوج فردا برد

سیدمهدی حسینی

خون تو پایان نداشت

غزل

همیشه سفره‌اش وا بود با ما مهربانی کرد
هزاران بار آزردیمش اما مهربانی کرد

رضا یزدانی

حاشا

ترجیع‌بند

نشان در بی‌نشانی‌هاست، پس عاشق نشان دارد
شهید عشق هر کس شد مکانی لامکان دارد

محمدحسین ملکیان

راز منور

غزل

کسی مانند تو شب‌ها به قبرستان نمی‌آید
بدون چتر، تنها، موقع باران نمی‌آید

علی سلیمانی

در مقام صبر

غزل

همان وقتی که خنجر از تن خورشید سر می‌خواست
امامت از دل آتش چنان ققنوس برمی‌خاست

سیدحمیدرضا برقعی

یحیی

غزل

هنوز از جبهه می‌آید نسیم آشنای تو
خیال‌انگیز و رؤیایی عروج تا خدای تو

پروانه نجاتی

بهانه‌ها

غزل

اذان می‌افکند یکباره در صحرا طنینش را
و بالا می‌زند مردی دوباره آستینش را

مهدی جهاندار

کرامت سرخ

غزل

خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را
که شیرین‌تر کند در لحظه‌های تشنه کامت را

میثم داودی

فرزندان حسن(ع) یاران حسین(ع)

غزل

نباشد در جهان وقتی که از مردانگی نامی
به دنیا می‌دهد بی‌تابیِ گهواره پیغامی

سیدحمیدرضا برقعی

یحیی

غزل

نخستین کس که در مدح تو شعری گفت آدم بود
شروع عشق و آغاز غزل شاید همان دم بود

علیرضا قزوه

عشق علیه‌السلام

غزل