توسل | شعر هیأت

ماه اسفند فراز آمده، سرخوش، سرشار
این چه ماهی‌ست چنین روشن و آیینه‌تبار؟!

مرتضی امیری‌اسفندقه

سیاه‌مستِ سایۀ تاک

قصیده

کعبۀ اهل ولاست صحن و سرای رضا
شهر خراسان بُوَد کرب‌وبلای رضا

غلامرضا سازگار

غزل

دل‌مرده‌ایم و یاد تو جان می‌دهد به ما
قلبیم و بودنت ضربان می‌دهد به ما

محمدعلی بیابانی

غزل

پر کن دوباره کیل مرا، ایّها العزیز!
دست من و نگاه شما، ایّها العزیز!

مریم سقلاطونی

زیر ساعت حرم

غزل

ای ولی عصر و امام زمان
ای سبب خلقت کون و مکان

ذاکر جوهری

خوشه‌های طلایی

مثنوی

ای مدنی برقع و مکی نقاب
سایه‌نشین چند بود آفتاب

نظامی گنجوی

خوشه‌های طلایی

مثنوی

بسته‌ست همه پنجره‌ها رو به نگاهم
چندی‌ست که گم‌گشتۀ در نیمۀ راهم

سیدحمیدرضا برقعی

قبله مایل به تو

غزل‌مثنوی

در میان جامعه از آه خود با ماه گفتم
أیها الهادی النقی؛ یابن رسول الله گفتم

رضا خورشیدی‌فرد

غزل

در این هوای بهاری شدم دوباره هوایی
بهار می‌رسد اما بهار من! تو کجایی؟

قاسم صرافان

غزل

دلم امسال سامرّایی است و عید غمگین است
میان سفره «سامرّا» نماد هفتمین سین است

امیرحسین آکار

غزل

نور تو، روح مرا منزل به منزل می‌برد
کشتی افتاده در گِل را به ساحل می‌برد

فاطمه نانی‌زاد

غزل

بخوان دعای فرج را، دعا اثر دارد
دعا کبوتر عشق است بال و پر دارد

محمدجواد غفورزاده

یا ایهاالعزیز

غزل