مرثیه | شعر هیأت

گلی که عالم از او تازه بود، پرپر شد
یگانه کوکب باغ وجود، پرپر شد

زکریا اخلاقی

سرو باغ محمد

غزل

صدایی به رنگ صدای تو نیست
به جز عشق نامی برای تو نیست

قیصر امین‌پور

آینه‌های ناگهان

غزل

چو آفتاب رخت را غبار ابر گرفت
شکوه نام علی غربتی ستبر گرفت

سیدمهدی حسینی

سرو باغ محمد

غزل

بلبل چو یاد می‌کند از آشیانه‌اش
خون می‌چکد ز زمزمۀ عاشقانه‌اش

محمدعلی مجاهدی

آسمانیها

غزل

سلام فاطمه، ای جلوۀ شکیبایی
که نور حُسن تو جان می‌دهد به زیبایی

سیدرضا مؤید

باران نور

غزل

یک گل، نصیبم از دو لب غنچه‌فام کن
یا پاسخ سلام بگو، یا سلام کن!

علی انسانی

دل سنگ آب شد

غزل

ياری ز که جويد؟ دلِ من، يار ندارد
يک مَحرم و يک رازنگهدار ندارد!

محمدجواد غفورزاده

یاس یاسین

غزل

چنان اسفند می‌سوزد به صحرا ریگ‌ها فردا
چه خواهد شد مگر در سرزمین کربلا فردا

میلاد عرفان‌پور

غزل

هیچ کس تا ابد نمی‌فهمد
شب آن زن چگونه سر شده بود

رضا خورشیدی‌فرد

قطعه

آن شب که چارچوب غزل در غزل شکست
مست مدام شیشۀ می در بغل شکست

سیدحمیدرضا برقعی

یحیی

مربع‌ترکیب

بیمار، غیرِ شربتِ اشک روان نداشت
در دل هزار درد و توانِ بیان نداشت

علی انسانی

دل سنگ آب شد

غزل

دشمن خرابه را به تو آسان گرفته بود
از من هزار بار ولی جان گرفته بود!

جواد محمدزمانی

غزل