مرثیه | شعر هیأت

بالاتر از بالایی و بالانشینی
هر چند با ما خاکیان روی زمینی

محمدعلی بیابانی

فصل نجابت

غزل

بیهوده قفس را مگشایید پری نیست
جز مُشتِ پر از طائر قدسی اثری نیست

علی انسانی

دل سنگ آب شد

غزل

ای صبر تو چون كوه در انبوهی از اندوه
طوفانِ برآشفتهٔ آرام وزیده

سیدمحمدرضا شرافت

مرثیه با شکوه

سایر قالب‌ها

این زن که از برابر طوفان گذشته بود
عمرش کنار حضرت باران گذشته بود

احمد حسین‌پور علوی

گلوگاه

غزل

با دستِ بسته است ولی دست‌بسته نیست
زینب سرش شكسته ولی سرشكسته نیست

مجید تال

گفتن ندارد

غزل

دل سوزان بُوَد امروز گواه من و تو
کز ازل داشت بلا، چشم به راه من و تو

علی انسانی

دل سنگ آب شد

غزل

غم با نگاه خیس تو معنا گرفته
یک موج از اشک تو را دریا گرفته

سیدمحمد بابامیری

بیرقی بر شانه‌های باد

غزل

میان بارش بارانی از ستاره رسید
اگرچه مثنوی... اما چهارپاره رسید

رضا خورشیدی‌فرد

شهادت‌نامه

مثنوی

گمان مکن پسرت ناتنی‌برادر بود
قسم به عشق، کنارم حسین دیگر بود

علی انسانی

گلاب و گل

غزل

با نور استجابت و ایمان عجین شدی
وقتی که با ولی خدا همنشین شدی

یوسف رحیمی

غزل‌مثنوی

زن، رشک حور بود و تمنّای خود نداشت
چون آسمان نظر به بلندای خود نداشت

افشین علا

آینه گردانی

غزل

علی که بی گل رویش، جهان قوام نداشت
بدون پرتو او، روشنی دوام نداشت

محمدجواد غفورزاده

از کعبه تا محراب

قصیده