مرثیه | شعر هیأت

ای پنجمین امام که معصوم هفتمی
از ما تو را ز دور «سلامٌ علیکمی»

علی انسانی

گلاب و گل

مثنوی

نگاه کودکی‌ات دیده بود قافله را
تمام دلهره‌ها را، تمام فاصله را

سیدحمیدرضا برقعی

طوفان واژه‌ها

غزل

در کوچه بود جسم امام جوان، جواد؟
یا بام، شاخه بود و گُلش بر زمین فتاد

علی انسانی

گلاب و گل

غزل

آن روز کاظمین چو بازار شام شد
دنیا برای بار نهم بی‌امام شد

عباس احمدی

جمله‌های معترضه

غزل

لطف تو بی‌واسطه، دریای جودت بی‌کران
عالمی از فهم ابعاد وجودت ناتوان

محمدجواد الهی‌پور

غزل

شور به‌پا می‌کند، خون تو در هر مقام
می‌شکنم بی‌صدا، در خود هر صبح و شام

علیرضا قزوه

عشق علیه‌السلام

غزل

کاش من هم به لطف مذهب نور
تا مقام حضور می‌رفتم

سیدحمیدرضا برقعی

قبله مایل به تو

چارپاره

چه شد که در افق چشم خود شقایق داشت
مدینه‌ای که شب پیش صبح صادق داشت

جواد محمدزمانی

ترکیب‌بند

امام رو به رهایی عمامه روی زمین
قیامتی شد ـ بعد از اقامه ـ روی زمین

محمدمهدی سیار

بی‌خوابی عمیق

غزل

ای بانویی که زنده شد عصمت به نام تو
پیک خداست حامل عرض سلام تو

میثم مؤمنی‌نژاد

سرچشمۀ کوثر

غزل

برخاست، که عزم و استواری این است
بنشست، که صبر و بردباری این است

محمدجواد غفورزاده

از کعبه تا محراب

رباعی

کنار من، صدف دیده پر گهر نکنید
به پیش چشم یتیمان، پدر پدر نکنید

علی انسانی

دل سنگ آب شد

غزل