مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | شعر هیأت

شفق نشسته در آغوشت ای سحر برخیز
ستاره می‌رود از هوش، یک نظر برخیز

غلامرضا شکوهی

سرمه در چشم غزل

غزل

ز نینوای تو رفتم چو نی، نوا کردم
چنان که بادیه‌ها را چو نینوا کردم

سیدرضا مؤید

فلیرحل معنا

غزل

نگاه می‌کنم از آینه خیابان را
و ناگزیری باران و راهبندان را

حسن بیاتانی

از دوشنبه تا جمعه

غزل

دوباره شهر پر از شور و شوق و شیدایی‌ست
دوباره حال همه عاشقان تماشایی‌ست

محمد غفاری

فلیرحل معنا

مربع‌ترکیب

گذشته چند صباحی ز روز عاشورا
همان حماسه، که جاوید خوانده‌اند او را

محمدجواد غفورزاده

این حسین کیست؟ (جلد۳)

مثنوی

اگرچه داد به راهِ خدای خود سر را
شکست حنجر او خنجر ستمگر را

جواد محقق

کرامت سرخ

غزل

دقیقه‌های پر از التهاب دفتر بود
و شاعری که در اندوه خود شناور بود

رضا خورشیدی‌فرد

مرثیه با شکوه

غزل

نشسته سایه‌ای از آفتاب بر رویش
به روی شانهٔ طوفان رهاست گیسویش

فاضل نظری

آن‌ها

غزل

یکی ز خیل شهیدان گوشهٔ چمنش
سلام ما برساند به صبح پیرهنش

علیرضا قزوه

صبح بنارس

غزل

کسی که جان عزیزش، عزیز،‌ پیشِ خداست
به جان هرچه عزیز است، سیدالشهداست

محمدجواد محبت

از سنگ ناله خیزد

غزل

حسین، کشتهٔ دیروز و رهبر روز است
قیام اوست که پیوسته نهضت‌آموز است

حبیب چایچیان

خون تو پایان نداشت

غزل

شبی که صبح شهادت در انتظار تو بود
جهان، مسخّر روح بزرگوار تو بود

ذبیح‌الله صاحبکار

جرس فریاد می‌دارد

غزل