مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن | شعر هیأت

افتاده بود در دل صحرا برادرش
مانند کوه، یکه و تنها، برادرش

احمد حسین‌پور علوی

سیر و سلوک در آسمان

غزل

پس سرخ شد عمامۀ آن سیّد جلیل
تیغ آن چنان زدند که لرزید جبرئیل

محمدسعید میرزایی

دیروز می‌شوم که بیایی

غزل

ای تیغ عشق! از سر ما دست برمدار
دردسر است سر که نیفتد به پای یار

محمدمهدی سیار

غزل

با سر رسیده‌ای! بگو از پیکری كه نیست
از مصحف ورق‌ورق و پرپری كه نیست

یوسف رحیمی

حُسن یوسف

غزل

برپا شده‌ست در دل من خیمهٔ غمی
جانم! چه نوحه و چه عزا و چه ماتمی!

سعید بیابانکی

یلدا

غزل

در مشت خاک ریشۀ شمشاد می‌دود
همچون نسیم در قفس آزاد می‌دود

سیدحمیدرضا برقعی

یحیی

غزل

در گوشه‌ای ز صحن تو قلبم نشسته است
دل، طوقِ الفتی به ضریح تو بسته است

غلامرضا شکوهی

سرمه در چشم غزل

غزل

از خاک می‌روم که از آیینه‌ها شوم
ها می‌روم از این منِ خاکی جدا شوم

سیدمحمدجواد شرافت

خاک باران خورده

غزل

هفته، مجال هفت قدم مهربانی است
شنبه شروع همدلی و همزبانی است

احمد حسین‌پور علوی

ایها العزیز

غزل

اینجا فروغ عشق و صفا موج می‌زند
نور خدا به صحن و سرا، موج می‌زند

محمدعلی مجاهدی

آسمانیها

ترکیب‌بند

این سجده‌ها لبالب چرت و كسالت‌اند
این قلب‌های رفته حرا بی‌رسالت‌اند

جواد محمدزمانی

فصل بندگی

مثنوی

زین روزگار، خون‌جگرم، سخت خون‌جگر
من شِکوه دارم از همه، وز خویش، بیش‌تر

علیرضا قزوه

سورۀ انگور

قصیده