روز تشییع پیکر پاکش
همه جا غرق در تلاطم بود
تو آمدی و بهشت برین مکه شدی
امان آمنه بودی امین مکه شدی
الا قرار دل و جانِ بی‌قرار ظهورت!
کدام جمعه بُوَد روز و روزگار ظهورت؟
ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت
وقتی که شده‌ست عاشق مولا، حر
ای کاش نمی‌شد این چنین تنها، حر
با این‌که دم از خطبه و تفسیر زدی
در لشکر ابن سعد شمشیر زدی
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستی‌ست لطف جاری او
از روى حسین تا نقاب افکندند
در عالم عشق، انقلاب افکندند
ای قدر تو بر مردم دنیا پنهان
چون گوهر در سینۀ دریا پنهان
من در بر کشتی نجات آمده‌ام
در ساحل چشمۀ حیات آمده‌ام
باید صلوات‌ها جلی ختم شود
همواره به ذکر عملی ختم شود
وقتی که زمین هنوز از خون دریاست
در غزه، یمن، هرات... آتش برپاست
وقتی که در آخر‌الزمان حیرانم
وقتی که خودم بندۀ آب و نانم
امشب شکوه عشق جهانگیر می‌شود
روح لطیف عاطفه تصویر می‌شود
ای آینه‌دار پنج معصوم!
در بحر عفاف، دُرّ مکتوم
زینب که على با جلوات دگرى‌ست
زهراى بتول در حیات دگرى‌ست
یک عمر دلم غصۀ مولا خورده‌ست
تا حکم شهادت من امضا خورده‌ست
با کلامُ اللهِ ناطق هم‌کلام!
ای سکینه! بر کراماتت سلام!
سرسبزی ما از چمن عاشوراست
در نای شهیدان، سخن عاشوراست
به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربه‌دری‌ها پناهگاه ندارم
از حریم کعبه آهنگ سفر داریم ما
مقصدی بالاتر از این در نظر داریم ما
نور خدا گرفته فضاى مدینه را
تغییر داده حال و هواى مدینه را
ای از شعاع نور تو تابنده آفتاب
باشد ز روی ماه تو شرمنده آفتاب
هنوز طرز نگاهش به آسمان تازه‌ست
دو بال مشرقی‌اش با اُفق هم‌اندازه‌ست
بهار آمد و عطری به هر دیار زدند
به جای‌جای زمین نقشی از بهار زدند
