امام علی علیه‌السلام | شعر هیأت

صاحب اسرار «سُبْحانَ الّذي أَسْرى‏» علی‌ست...
بین آیات الهی، آیت کبری علی‌ست

سیدمحمدرضا یعقوبی‌آل

قصیده‌واره

دارد از جایی بشارت‌های پنهان می‌دهد
بیشتر نهج البلاغه بوی قرآن می‌دهد

عباس شاه‌زیدی

غزل

چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد

عبدالرحیم سعیدی‌راد

همیشه باران بی‌خبر می‌آید

رباعی

دوباره سهم زینب کرده غم، بیمارداری را
دل خون را، نگاه مضطرب را، بی‌قراری را

سعید تاج‌محمدی

غزل

آه کوفه چقدر تاریک است
ماه دیگر کنار چاه نرفت

سیدعلی نقیب

تشرف

چارپاره

ماه رمضان دیده به ما دوخته است
ماهی که چراغ رحمت افروخته است

محمدجواد غفورزاده

خورشید کعبه

رباعی

شب تا به سحر نماز می‌خواند علی
با دیدۀ تر، نماز می‌خواند علی

سعید بیابانکی

چاره‌ها

رباعی

به مسجد می‌رود یا سمت قربانگاه می‌آید؟
چرا از هر طرف امشب نسیم آه می‌آید؟

فاطمه عارف‌نژاد

غزل

سرچشمۀ فیض، روح ربانی تو
دریای فتوت، دل طوفانی تو

سیدحسن حسینی

هم‌صدا با حلق اسماعیل

رباعی

چو بر آیینۀ خورشید می‌شد بغض شب پیدا
به نبض سینۀ مهتاب دیدم تاب و تب پیدا

غلامرضا شکوهی

سرمه در چشم غزل

غزل

دلم از شب‌نشینی‌های زلفش دیر می‌آید
مسیرش پیچ در پیچ است و با تأخیر می‌آید

محمدعلی مجاهدی

گلنفسی‌ها

غزل

امشب از محراب خون، شوق سفر دارد علی
خلوتی خوش با خدا، شب تا سحر دارد علی

محمدجواد غفورزاده

خورشید کعبه

غزل