مدح و منقبت | شعر هیأت

چون جبرئیل، حکم خدای مبین گرفت
در زیر پر بساط زمان و زمین گرفت

محمدعلی مجاهدی

یک آسمان پرواز

مربع‌ترکیب

با نور استجابت و ایمان عجین شدی
وقتی که با ولی خدا همنشین شدی

یوسف رحیمی

غزل‌مثنوی

رباعی گفتی و تقدیم سلطان غزل کردی
معمای ادب را با همین ابیات حل کردی

محسن رضوانی

آینه گردانی

غزل

زن، رشک حور بود و تمنّای خود نداشت
چون آسمان نظر به بلندای خود نداشت

افشین علا

آینه گردانی

غزل

علی که بی گل رویش، جهان قوام نداشت
بدون پرتو او، روشنی دوام نداشت

محمدجواد غفورزاده

از کعبه تا محراب

قصیده

ای تا همیشه مطلع‌الانوار لبخندت
آیینه در آیینه شد تکرار لبخندت

سیدمحمدجواد شرافت

بیت‌های بارانی (۲)

غزل

علی كه آینۀ روشن خدای تو بود
همیشه آینه‌اش روی حق‌نمای تو بود

علی انسانی

دل سنگ آب شد

غزل

ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق می‌کند آخر، که چند سالش بود

امید مهدی‌نژاد

برای عرض تولّا

غزل

دارد دل و دین می‌برد از شهر شمیمی
افتاده نخ چادر او دست نسیمی

سیدحمیدرضا برقعی

قبله مایل به تو

غزل

سلام فاطمه، ای جلوۀ شکیبایی
که نور حُسن تو جان می‌دهد به زیبایی

سیدرضا مؤید

باران نور

غزل

حی علی الفلاح که گل کرده بعثتش
باید نماز بست نمازی به قامتش

عاطفه جعفری

غزل

مگر یتیم نبودی خدا پناهت داد
خدا که در حرم امن خویش راهت داد

مرتضی امیری‌اسفندقه

سیاه‌مستِ سایۀ تاک

قصیده‌واره