مرثیه | شعر هیأت

ناگاه دیدم آن شب، در خواب کربلا را
نی‌های خشک‌نای صحرای نینوا را

مرتضی امیری‌اسفندقه

کوار

قصیده‌واره

حال ما در غم عظمای تو دیدن دارد
در غمِ تشنگی‌ات اشک چکیدن دارد

سیدمحمدرضا شرافت

دلشوره کلمات

غزل

شبیه کوه پابرجایم و چون رود سیّالم
به سویت می‌دوم با کودکانی که به دنبالم

اعظم سعادتمند

باران پس از برف

غزل

نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم

یوسف رحیمی

تا کربلا

دوبیتی

هم تو هستی مقابل چشمم
هم غمت کرده دل به دل منزل

هادی جانفدا

کفشداری یازده

چارپاره

تاریخ عاشورا به خون تحریر خواهد شد
فردا قلم‌ها تیغۀ شمشیر خواهد شد

محمد رفیعی

مرثیه با شکوه

غزل

کیست او؟ آن‌که بین خانۀ خود
مکر دشمن مجاورش بوده‌ست

سیدمحمدمهدی شفیعی

غزل

نشستم گوشه‌ای از سفرۀ همواره رنگینت
چه شوری در دلم افتاده از توصیف شیرینت

سیدحمیدرضا برقعی

یحیی

قصیده‌واره

ای هزار آینه حیران تو یا ثارالله
صبح سر زد ز گریبان تو یا ثارالله

محمدجواد غفورزاده

بهای وصل

قصیده‌واره

همیشه سفره‌اش وا بود با ما مهربانی کرد
هزاران بار آزردیمش اما مهربانی کرد

رضا یزدانی

حاشا

ترجیع‌بند

دارد به دل صلابت کوه شکیب را
از لحظه‌ای که بوسه زده زخم سیب را

یوسف رحیمی

حُسن یوسف

غزل

قرآن بخوان از روی نیزه دلبرانه
یاسین و الرّحمان بخوان پیغمبرانه

یوسف رحیمی

حُسن یوسف

غزل