مرثیه | شعر هیأت

قلم به دست گرفتم که ماجرا بنویسم
غریب‌وار پیامی به آشنا بنویسم

علی انسانی

گلاب و گل

غزل

بر روی نیزه ماه درخشان برای چه؟
افتاده کنج صومعه قرآن برای چه؟

محمدسعید میرزایی

غزل هزاره دیگر

غزل

خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را
که شیرین‌تر کند در لحظه‌های تشنه کامت را

میثم داودی

فرزندان حسن(ع) یاران حسین(ع)

غزل

به یاری تو به میدان کارزار نیاید
جماعتی که به رزق حلال، بار نیاید

میلاد عرفان‌پور

غزل

چه خوب، مرگ خریدار زندگانی توست
حیات طیبه تصویر نوجوانی توست

جعفر عباسی

سرانجام

مثنوی

ای تشنه به سرچشمۀ احساس بیا
با دامنی از شقایق و یاس بیا

محمدجواد غفورزاده

سفرنامۀ فرات

رباعی

رفتی و این ماجرا را تا فصل آخر ندیدی
عبّاس من! دیدی امّا مانند خواهر ندیدی

قاسم صرافان

سرنوشت

غزل

تنها اگر ماندم ندارم غم علی دارم
حتی اگر باشد سپاهم کم، علی دارم

سیدمحمدمهدی شفیعی

غزل

نباشد در جهان وقتی که از مردانگی نامی
به دنیا می‌دهد بی‌تابیِ گهواره پیغامی

سیدحمیدرضا برقعی

یحیی

غزل

ماه است و آفتابی‌ام از مهربانی‌اش
صد کهکشان فدای دل آسمانی‌اش

قربان ولیئی

موسیقی نواحی جان

غزل

ظهر عاشورا زمان دست از جان شستنت
آب‌ها دیگر نیاوردند تاب دیدنت

عباس شاه‌زیدی

به کسی دل باخته‌ام

غزل

مانند گردنبند دورِ گردن دختر
مرگ اين چنين زيباست، از اين نيز زيباتر

محمدحسین ملکیان

جمع مُکسّر

غزل