مرثیه | شعر هیأت

در لغت معنی شبح یعنی
سایه‌ای در خیال می‌آید

سیدحمیدرضا برقعی

خویشتن

سایر قالب‌ها

کسی به باغچه بعد از تو آب خواهد داد؟
به روزهای جهان، آفتاب خواهد داد؟

اعظم سعادتمند

غزل

صحبت از دستی که رزق خلق را می‌داد شد
هر کجا شد حرف از آن بانو به نیکی یاد شد

محسن حنیفی

زخمه

غزل

به همان کس که محرم زهراست
دل من غرق ماتم زهراست

سیدرضا جعفری

صبح شبنم

غزل

دخترم، بی‌تو بهشتِ جاودان شیرین نبود
بیش از این دوری، سزای صحبتِ دیرین نبود...

محمدجواد غفورزاده

یاس یاسین

غزل

ستم‌گران همه از خشم، شعله‌ور بودند
به خون چلچله از تیغ تشنه‌تر بودند

محمدجواد غفورزاده

یاس یاسین

قصیده

صبح سپید سر زد و خورشید خاورش
گیتی سیاه‌جامه فرو ریخت از برش

غلامرضا سازگار

نخل میثم

قصیده

چه اعجازی‌ست در چشمش که نازل‌کرده باران را
گلستان می‌کند لبخند‌های او بیابان را

محمدمهدی خانمحمدی

هیاهو

غزل

رفتی تو و داد از دل دنیا برخاست
از پای نشست هرکه از جا برخاست

غلامرضا شکوهی

سرمه در چشم غزل

رباعی

میان هجمۀ غم‌ها اگر پناه ندارد
حسین هست نمی‌گویم او سپاه ندارد

حسین عباس‌پور

حداقل

غزل

شرط محبت است به‌جز غم نداشتن
آرام جان و خاطر خرم نداشتن

وصال شیرازی

آینۀ بردباری

ترکیب‌بند

ماه صفر رسید و افق رنگ دیگر است
عالم سیاه‌پوش به سوگ سه سرور است

سیدمحمدعلی ریاضی‌یزدی

دیوان ریاضی یزدی

قصیده