مرثیه | شعر هیأت

مردی که دلش به وسعت دریا بود
مظلوم‌تر از امام عاشورا بود

هاشم کرونی

آسمان صبر

رباعی

دل بی‌شکیب از غم فصل جدایی است
جان، بی‌قرار لحظهٔ وصل خدایی است

محمدجواد غفورزاده

غروب منظومۀ عشق

غزل

بارها از سفره‌اش با اینکه نان برداشتند
روز تشییع تنش تیر و کمان برداشتند

حسین عباس‌پور

حداقل

غزل

وقتی پدرت حضرت حیدر شده باشد
باید که تو را فاطمه مادر شده باشد

هادی جانفدا

کفشداری یازده

غزل

ابر تیره روی ماه آسمانم را گرفت
کربلا از من عموی مهربانم را گرفت

کاظم بهمنی

عقیق شکسته

غزل

نیزه دارت به من یتیمی را
داشت از روی نی نشان می‌داد

رضا یزدانی

عقیق شکسته

غزل

تو صبحِ روشنی که به خورشید رو کنی
حاشا که شام را خبر از تارِ مو کنی

جواد محمدزمانی

مرثیه با شکوه

غزل

اینک زمان، زمان غزل‌خوانی من است
بیتی‌ست این دو خط که به پیشانی من است

مهدی بهارلو

مرثیه با شکوه

غزل

گفتند کی؟ ناله کردی، الشام الشام الشام
افروخت در خاطراتت، تحقیر و دشنام، الشام

حامد اهور

غزل

قد قامت تو کلام عاشورا بود
آمیخته با قیام عاشورا بود

منیره هاشمی

همواره حسین

رباعی

این ماه کیست همسفر کاروان شده؟
دنبال آفتاب قیامت روان شده

محمدسعید میرزایی

غزل

سجادهٔ اشک تو به هر جا باز است
صد جاده به سمت آسمان‌ها باز است

میثم مؤمنی‌نژاد

رباعی