مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع | شعر هیأت

دیر آمدم... دیر آمدم... در داشت می‌سوخت
هیأت، میان «وای مادر» داشت می‌سوخت

حسن بیاتانی

از دوشنبه تا جمعه

غزل

مردِ جوان دارد وصیت می‌نویسد
می‌گرید و ذکر مصیبت می‌نویسد

انسیه‌سادات هاشمی

قصیده‌واره

از شهر من تا شهر تو راهی دراز است
اما تو را می‌بیند آن چشمی که باز است

اعظم سعادتمند

باران پس از برف

غزل

بر خاکی از اندوه و غربت سر نهاده‌ست
بر نیزهٔ تنهایی خود تکیه داده‌ست

رضا یزدانی

مرثیه با شکوه

غزل

باران ندارد ابرهای آسمانش
باران نه اما چشم‌های مهربانش...

رضا خورشیدی‌فرد

مرثیه با شکوه

غزل

این كیست از خورشید، مولا، ماه‌روتر
بی‌تاب‌تر، عاشق‌تر، عبدالله روتر

عبدالحمید رحمانیان

مرثیۀ سرخ گلو

غزل

رفتی و با غم همسفر ماندم در این راه
گاه از غریبی سوختم گاه از یتیمی

سیدمحمدجواد شرافت

خاک باران خورده

چارپاره

دیدم به خواب آن آشنا دارد می‌آید
دیدم كه بر دردم دوا، دارد می‌آید

عباس احمدی

شهادت‌نامه

غزل

دور و بر خود می‌كشی مأنوس‌ها را
اِذن پریدن می‌دهی طاووس‌ها را

رضا خورشیدی‌فرد

در سایۀ بیت‌النور

ترکیب‌بند

يك بار ديگر بازى دار و سر ما
تابيده خون بر آفتاب از پيكر ما

سیدضیاء قاسمی

مثنوی

غمگین مباش ای هم‌نفس که همدمی نیست
عشق علی در سینه‌ات جرم کمی نیست

سیدعلیرضا شفیعی

غزل

هرچند در شهر خودت تنهایی ای قدس
اما امید مردم دنیایی ای قدس

مجتبی شکریان

غزل