امام حسین علیه‌السلام | شعر هیأت

قد برافرازید! یک عالم شقاوت پیش روست
پرده بردارید! صد آیینه حیرت پیش روست

جعفر رسول‌زاده

همه آینه‌ها

غزل

حاجیان را گفت: آن‌جا کعبه عریان می‌شود
در طواف کعبه آن‌جا جسمتان جان می‌شود

مرتضی امیری‌اسفندقه

کوار

قصیده‌واره

با یک تبسم به قناری‌ها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بی‌کران دادی

رضا ساریخانی

پای بوس آفتاب دفتر هشتم

غزل

که بود این موج، این طوفان، که خواب از چشم دریا برد؟
و شب را از سراشیب سکون تا اوج فردا برد

سیدمهدی حسینی

خون تو پایان نداشت

غزل

ای در منای عشق خدا جان‌فدا حسین
در پیکر مبارزه خون خدا حسین

شیرینعلی گلمرادی

همه آینه‌ها

غزل

ای هزار آینه حیران تو یا ثارالله
صبح سر زد ز گریبان تو یا ثارالله

محمدجواد غفورزاده

بهای وصل

قصیده‌واره

آن که نوشید می از جام بلا کیست؟ حسین
آن که کوشید به یاری خدا کیست؟ حسین

ژولیده نیشابوری

بهای وصل

غزل

چه گویمت که چها کرد در نبرد، حسین؟
فقط خداست که داند چه‌کار کرد حسین

غلامرضا شکوهی

خون تو پایان نداشت

غزل

آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست

محمد موحدیان

دریا تشنۀ دریا

غزل

خورشید، گرمِ دلبری از روی نیزه‌ها
لبخند می‌زند سَری از روی نیزه‌ها

عارفه دهقانی

زلف ضریح

غزل

بعد از سه روز جسم عزیزش کفن نداشت
یوسف‌ترین شهید خدا پیرهن نداشت

یوسف رحیمی

حُسن یوسف

غزل

آورده‌ام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن

انسیه‌سادات هاشمی

مرثیه با شکوه

چارپاره