مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | شعر هیأت

رُخت فروغ خداوند دادگر دارد
قَدت نشان ز قیام پیامبر دارد

غلامرضا سازگار

نخل میثم

قصیده

توان واژه کجا و مدیح گفتن او؟
قلم، قناری گنگی‌ست در سرودن او

غلامرضا شکوهی

سرمه در چشم غزل

غزل

اگرچه مادر تو، دختر پیمبر نیست
کسی حسینِ علی را چنین برادر نیست

مرتضی امیری‌اسفندقه

کوار

غزل

دوباره گفتم: دیگر سفارشت نکنم
دوباره گفتم: جان تو و حسین، پسر!

محمدمهدی سیار

رودخوانی

چارپاره

هنوز ماتم زن‌های خون‌جگر شده را
هنوز داغ پدرهای بی‌پسر شده را

محمدمهدی سیار

حق‌السکوت

غزل

چگونه می‌شود از خود برید؟ آدم‌ها!
میان آینه خود را ندید، آدم‌ها!

عباس شاه‌زیدی

به کسی دل باخته‌ام

غزل

آهای باد سحر! باغ سیب شعله‌ور است
برس به داد دل مادری که پشت در است

عطیه‌سادات حجتی

غزل

کنار فضّه صمیمانه کار می‌کردی
به کار کردن خود افتخار می‌کردی

عاطفه جوشقانیان

غزل

هزار سال گذشت و هزار بار دگر،
تو ایستاده‌ای آن‌جا در آستانۀ در!

محمدجواد شاهمرادی

لیالی مجنون

غزل

چه آشناست صدایی که رنگ غربت داشت
و دفتر لب او از پدر روایت داشت

جعفر عباسی

غزل

دری که بین تو و دشمن است خیبر نیست
وگرنه مثل علی هیچ‌کس دلاور نیست

محمد رفیعی

ریشه در فدک

غزل

چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید

سیدعلی موسوی‌گرمارودی

گوشوارۀ عرش

ترکیب‌بند