مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | شعر هیأت

پرنده‌ها همه در باد، تار و مار شدند
نگاه‌ها همه از اشک، جويبار شدند

سعید بیابانکی

باغ دوردست

غزل

مدینه با تو به ماهی دگر، نیاز نداشت
به روشنایی صبح و سحر نیاز نداشت

محمدجواد غفورزاده

سرو باغ محمد

غزل

الا که مقدم تو مژدۀ سعادت داشت
به خاک‌بوسی راهت فرشته عادت داشت

محمدجواد غفورزاده

سلام بر حسین

قصیده

بر او سلام که شایستۀ سلام است او
که از سلالۀ ابن الرضا، به نام است او

محمدجواد غفورزاده

مسمّط

هر آن‌که جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد

حافظ شیرازی

دیوان حافظ شیرازی

غزل

رسانده‌ام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را

یوسف رحیمی

نورٌ علی نور

ترکیب‌بند

اگر خدا به زمین مدینه جان می‌داد
و یا به آن در و دیوارها دهان می‌داد

مهدی مردانی

پشت پردۀ ملکوت

غزل

منِ شکسته منِ بی‌قرار در اتوبوس
گریستم همهٔ جاده را اتوبان را

سیدحمیدرضا برقعی

تحریرهای رود

قطعه

در آن نگاه عطش‌دیده روضه جریان داشت
تمام عمر اگر گریه گریه باران داشت

حسین عباس‌پور

غزل

شبی که بر سر نی آفتاب دیدن داشت
حدیث دربه‌دری‌های من شنیدن داشت

جواد محقق

مرثیۀ سرخ گلو

غزل

خراب جرعه‌ای از تشنگی سبوی من است
که بی‌قرارِ شبیهت شدن گلوی من است

حسین عباس‌پور

حداقل

غزل

چرا چو خاک چنین صاف و ساده باید مرد؟
و مثل سایه به خاک اوفتاده باید مرد؟

محمدعلی مجاهدی

ایستاده باید مرد

غزل