مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن | شعر هیأت

ای سمت خود کشانده خواص و عوام را
دریاب این سپاه پیاده نظام را

محمدحسین ملکیان

تفسیر آه

غزل

ای در منای عشق خدا جان‌فدا حسین
در پیکر مبارزه خون خدا حسین

شیرینعلی گلمرادی

همه آینه‌ها

غزل

دارد به دل صلابت کوه شکیب را
از لحظه‌ای که بوسه زده زخم سیب را

یوسف رحیمی

حُسن یوسف

غزل

خورشید، گرمِ دلبری از روی نیزه‌ها
لبخند می‌زند سَری از روی نیزه‌ها

عارفه دهقانی

زلف ضریح

غزل

بعد از سه روز جسم عزیزش کفن نداشت
یوسف‌ترین شهید خدا پیرهن نداشت

یوسف رحیمی

حُسن یوسف

غزل

آورده‌ام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن

انسیه‌سادات هاشمی

مرثیه با شکوه

چارپاره

می‌آیم از رهی که خطرها در او گم است
از هفت‌منزلی که سفرها در او گم است

علیرضا قزوه

با کاروان نیزه

ترکیب‌بند

چون لالۀ شکفته صفایی عجیب داشت
مثل شکوفه رایحه‌ای دل‌فریب داشت

زکریا اخلاقی

تبسم‌های شرقی

غزل

می‌گریم از غمی که فزون‌تر ز عالَم است
گر نعره برکشم ز گلوی فلک، کم است

سیدعلی موسوی‌گرمارودی

آغاز روشنایی آیینه

ترکیب‌بند

بر روی نیزه ماه درخشان برای چه؟
افتاده کنج صومعه قرآن برای چه؟

محمدسعید میرزایی

غزل هزاره دیگر

غزل

من در همین شروع غزل، مات مانده‌ام
حیران سرگذشت نفس‌هات مانده‌ام

قربان ولیئی

موسیقی نواحی جان

غزل

ماه است و آفتابی‌ام از مهربانی‌اش
صد کهکشان فدای دل آسمانی‌اش

قربان ولیئی

موسیقی نواحی جان

غزل