مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن | شعر هیأت

این روزها میان شهیدان چه همهمه‌ست
این انقلاب ادامۀ فریاد فاطمه‌ست

مهدی جهاندار

غزل

بگذر ز خود که طی کنی آن راه دور را
مؤمن به غیب شو که بیابی حضور را

جواد محمدزمانی

غزل‌مثنوی

صبح سپید سر زد و خورشید خاورش
گیتی سیاه‌جامه فرو ریخت از برش

غلامرضا سازگار

نخل میثم

قصیده

تا بر بسیط سبز چمن پا گذاشته‌ست
دستش بهار را به تماشا گذاشته‌ست

غلامرضا شکوهی

سرمه در چشم غزل

غزل

عشق تو در تمامی عالم زبانزد است
بی‌عشق، حال و روز زمین و زمان بد است

رضا نیکوکار

برادرانه

غزل

جمعه برای غربت من روز دیگری‌ست
با من عجیب دغدغۀ گریه‌آوری‌ست

محمدسعید میرزایی

دیروز می‌شوم که بیایی

مثنوی

ای روشن امید که در دل نشسته‌ای
چون چلچراغ عشق، به محفل نشسته‌ای

محمدجواد غفورزاده

آیه ۸۸

غزل

بوی خداست می‌وزد از جانبِ یمن
از یُمنِ عشق رایحه‌اش می‌رسد به من

مبین اردستانی

لحظه‌های بی‌ملاحظه

غزل

شرط محبت است به‌جز غم نداشتن
آرام جان و خاطر خرم نداشتن

وصال شیرازی

آینۀ بردباری

ترکیب‌بند

ماه صفر رسید و افق رنگ دیگر است
عالم سیاه‌پوش به سوگ سه سرور است

سیدمحمدعلی ریاضی‌یزدی

دیوان ریاضی یزدی

قصیده

آن عاشقِ بزرگ چو پا در رکاب کرد
جز حق هرآن‌چه ماند به خاطر جواب کرد

محمدجواد محبت

همه آینه‌ها

غزل

عشقت مرا دوباره از این جاده می‌برد
سخت است راه عشق ولی ساده می‌برد

یوسف رحیمی

فلیرحل معنا

غزل‌پیوسته