دهم ربیع الثانی | شعر هیأت

این زن که خاک قم به وجودش معطر است
تکرار آفرینش زهرای اطهر است

پروانه نجاتی

غزل

شبیه ذره از خورشید می‌گیرم صفاتم را
و قطره‌قطره از حوض حرم آب حیاتم را

محمد غفاری

آستانه

غزل

نگاهم مملو از آیینه شد، لبریز باور شد
دو چشم محو در آیینه‌هایت، ناگهان تر شد

حسین عباس‌پور

حداقل

غزل

سال‌ها شهر در اعماق سیاهی سخت است
روز و شب بگذرد اما به تباهی سخت است

سیدحمیدرضا برقعی

خویشتن

مثنوی

غریب شهر قمی... نه، که آشنا هستی
تو مثل فاطمه، معصومۀ خدا هستی

عباس شاه‌زیدی

به کسی دل باخته‌ام

غزل

تا آسمانت را کمی در بر بگیرد
یک شهر باید عشق را از سر بگیرد

فاطمه نوری

در سایۀ بیت‌النور

غزل

در شهر مرا غیر شما کار و کسی نیست
فریاد اگر هم بکشم دادرسی نیست

اعظم سعادتمند

در سایۀ بیت‌النور

غزل

کجا سُکری که اینجا هست، در خُم می‌شود پیدا؟
بگو مستی ما از دور چندم می‌شود پیدا

رضا یزدانی

حاشا

غزل

مِنّی اِلَیْکِ... نامه‌ای از غربت ایران
در سینه دارم حرف‌هایی با تو خواهرجان

عباس همتی

مثنوی

بر درگهی سلام که ذلت ندیده است
آن را خدا چو عرش عزیز آفریده است

سیدرضا مؤید

قصیده

قرار بود بیایی کبوترش باشی
دوباره آینه‌ای در برابرش باشی

قاسم صرافان

غزل

نه جسارت نمی‌کنم اما
گاه من را خطاب کن بانو

سیدمحمدرضا شرافت

در سایۀ بیت‌النور

غزل