مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن | شعر هیأت

آن باده‌ای که روز نخستش نه خام بود
یک اربعین گذشت و دوباره به جام بود

جواد محمدزمانی

فلیرحل معنا

غزل

ای شوق پابرهنه که نامت مسافر است
این تاول است در کف پا یا جواهر است

میثم داودی

فلیرحل معنا

غزل

یک عمر در حوالی غربت مقیم بود
آن سیدی که سفرهٔ دستش کریم بود

سیدرضا جعفری

سواد آینه

غزل

دردا که سوخت آتش دل، جسم و جان من
برخاست دود غم، دگر از دودمان من

حبیب چایچیان

ای اشک‌ها بریزید

غزل

دل بی‌شکیب از غم فصل جدایی است
جان، بی‌قرار لحظهٔ وصل خدایی است

محمدجواد غفورزاده

غروب منظومۀ عشق

غزل

تو صبحِ روشنی که به خورشید رو کنی
حاشا که شام را خبر از تارِ مو کنی

جواد محمدزمانی

مرثیه با شکوه

غزل

اینک زمان، زمان غزل‌خوانی من است
بیتی‌ست این دو خط که به پیشانی من است

مهدی بهارلو

مرثیه با شکوه

غزل

دنیای بی ‌نگاه تو تاریک و مبهم است
بی‌تو تمام زندگی ما جهنم است!

میثم مؤمنی‌نژاد

ایها العزیز

غزل

این ماه کیست همسفر کاروان شده؟
دنبال آفتاب قیامت روان شده

محمدسعید میرزایی

غزل

آقا سلام بر تو و شام غریب تو
آقا سلام بر دل غربت نصیب تو

فاطمه سالاروند

صحیفۀ محرم

غزل

ای آن‌که نیست غیر خدا خون‌بهای تو!
خونِ سرشکستهٔ من رونمای تو

محسن عرب‌خالقی

مرثیه با شکوه

غزل

این روزها پر از تبِ مولا کجایی‌ام
اما هنوز کوفه‌ای از بی‌وفایی‌ام

حسن بیاتانی

از دوشنبه تا جمعه

غزل