پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیستر، بال و پرش تازه
دوباره فتنه شد و مردم امتحان دادند
و باز درس بزرگی به دشمنان دادند
هرچه از غم میشود جام بلا سرشارتر
مستی این جام، جان را میکند هشیارتر
زمان از لحظۀ آغاز او چیزی نمیداند
زمین از کهکشان راز او چیزی نمیداند
الا قرار دل و جانِ بیقرار ظهورت!
کدام جمعه بُوَد روز و روزگار ظهورت؟
ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کربوبلای حرمت
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستیست لطف جاری او
بد نیست که از سکوت تنپوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
از روى حسین تا نقاب افکندند
در عالم عشق، انقلاب افکندند
کیست الله؟ بیا از ولیالله بپرس
مقصد قافله را از بلد راه بپرس
ای قدر تو بر مردم دنیا پنهان
چون گوهر در سینۀ دریا پنهان
خوش است لالۀ آغاز سررسید شدن
شهید اول صدسالۀ جدید شدن
تا با حرم سبز تو خو میگیرم
در محضر چشمت آبرو میگیرم
من در بر کشتی نجات آمدهام
در ساحل چشمۀ حیات آمدهام
هرکس بمیرد پیشتر از مرگ
دیگر خیالش از دمِ جانکندنش تخت است
قرار بود از این چشمه آب برداریم
نه اینکه تشنه شویم و سراب برداریم
امشب شکوه عشق جهانگیر میشود
روح لطیف عاطفه تصویر میشود
مردم که شهامت تو را میدیدند
خورشید رشادت تو را میدیدند
ای آینهدار پنج معصوم!
در بحر عفاف، دُرّ مکتوم
زینب که على با جلوات دگرىست
زهراى بتول در حیات دگرىست
اگر به شوق تو این اشتیاق شکل گرفت
چه شد، چگونه، چرا این فراق شکل گرفت؟!...
امتحان کردند مرد امتحان پسداده را
مرد بیهمتای موشکهای فوقالعاده را
بغض کرد و گفت مردم! شعلهها از در گذشت
بر سر دختر چه آمد تا که بابا درگذشت
یک عمر دلم غصۀ مولا خوردهست
تا حکم شهادت من امضا خوردهست
با کلامُ اللهِ ناطق همکلام!
ای سکینه! بر کراماتت سلام!