حماسی | شعر هیأت

چه گویمت که چها کرد در نبرد، حسین؟
فقط خداست که داند چه‌کار کرد حسین

غلامرضا شکوهی

خون تو پایان نداشت

غزل

آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست

محمد موحدیان

دریا تشنۀ دریا

غزل

دارد به دل صلابت کوه شکیب را
از لحظه‌ای که بوسه زده زخم سیب را

یوسف رحیمی

حُسن یوسف

غزل

چه خوب، مرگ خریدار زندگانی توست
حیات طیبه تصویر نوجوانی توست

جعفر عباسی

سرانجام

مثنوی

عشق فهمید که جان چیست دل‌ و جانش نیست
سرخوش آنکس که در این ره سروسامانش نیست

مهدی باقر

آینه گردانی

غزل

«هل من مبارز»... نعره دنیا را تکان می‌داد
در خندقی خود کنده، شهر از ترس جان می‌داد

مهدی مردانی

پایین پای ابیات

غزل‌پیوسته

کربلا را می‌سرود این‌بار روی نیزه‌ها
با دو صد ایهام معنی‌دار، روی نیزه‌ها

محمدعلی مجاهدی

عروج سرخ

غزل

کیست این مردی که رو در روی دنیا ایستاده؟
در دل دریای دشمن بی‌محابا ایستاده؟

محمدعلی مجاهدی

ایستاده باید مرد

غزل

آرزوی کوه‌ها یک سجدۀ طولانی‌اش
آرزوی آسمان یک بوسه بر پیشانی‌اش

اعظم سعادتمند

باران پس از برف

غزل

دمید گرد و غبار سپاهیان سحر
گرفت قلعۀ شب را طلیعۀ لشکر

محمدمهدی خانمحمدی

هیاهو

قصیده

ای زینب ای که بی‌تو حقیقت زبان نداشت
خون آبرو، محبّت و ایثار، جان نداشت

غلامرضا سازگار

نخل میثم

غزل

چرا چو خاک چنین صاف و ساده باید مرد؟
و مثل سایه به خاک اوفتاده باید مرد؟

محمدعلی مجاهدی

ایستاده باید مرد

غزل