فاطمیه | شعر هیأت

بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه

ایوب پرندآور

دوبیتی‌‏های نیلی رباعی‏‌های کبود

رباعی

ای عشق نبی سرشته با آب و گِلت
ای مِهر علی، روشنیِ جان و دلت

محمدجواد غفورزاده

یاس یاسین

رباعی

چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید

سیدعلی موسوی‌گرمارودی

گوشوارۀ عرش

ترکیب‌بند

چون «فاطمه» هیچ واژه‌ای ناب نبود
روشن‌تر از او، آینه و آب نبود

محمدجواد غفورزاده

یاس یاسین

رباعی

زبان با نام زهرا خو گرفته‌ست
گل یاس آبرو از او گرفته‌ست

هادی فردوسی

لبخندهای نیمه‌جان

دوبیتی

کوه بودم، بلند و باعظمت
روی دامان دشت جایم بود

محمدجواد غفورزاده

چارپاره

هر سو شعاع گنبد ماه تمام توست
در کوه و در درخت، شکوه قیام توست

محمدحسین انصاری‎‌نژاد

باغ سحرخیز

غزل

گفت: در می‌زنند مهمان است
گفت: آیا صدای سلمان است؟

سیدحمیدرضا برقعی

قبله مایل به تو

مسمّط

نه مثل ساره‌ای و مریم، نه مثل آسیه و حوّا
فقط شبیه خودت هستی، فقط شبیه خودت زهرا

علیرضا قزوه

عشق علیه‌السلام

غزل

محکوم شد زمین به پیمبر نداشتن
مجبور شد به سورۀ کوثر نداشتن

ایوب پرندآور

مرثیه‌های ایلیا

غزل

بلبلی سوخت در آتش به فغان هیچ نگفت
لاله پژمرد و، ز بیداد خزان هیچ نگفت

سیدمهدی حسینی

قصیده‌واره

در هر نفس نسیم، بوی آه است
در شبنم - اشک گل - تبی جانکاه است

سیدمهدی حسینی

رباعی