فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن | شعر هیأت

مثل گل بدرقه کردیم تنی تنها را
و سپردیم به خاک آن همه خوبی‌ها را

زکریا اخلاقی

تبسم‌های شرقی

غزل

قافله قافله از دشت بلا می‌گذرد
عشق، ماتم‌زده از شهر شما می‌گذرد

پروانه نجاتی

بهانه‌ها

غزل

سوختی پیش‌تر از آن ‌که به پایان برسی
نه به پایان، که به خورشیدِ درخشان برسی

سوختگان وصل

غزل

تنت از تاول جان‌سوز شهادت پر بود
سینه‌ات از عطش سرخ زیارت پر بود

بهزاد پورحاجیان

سوختگان وصل

غزل

دوش یاران خبر سوختنش آوردند
صبح خاکستر خونین تنش آوردند

زکریا اخلاقی

شهادت‌نامه

غزل

وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار

محمدعلی مجاهدی

آینه‌های سفالی

غزل

کودکی سوخت در آتش به فغان، هیچ نگفت
مادری ساخت به اندوه نهان، هیچ نگفت

ناصر فیض

گزیدۀ شعر جنگ و دفاع مقدس

غزل

گاه‌گاهی به نگاهی دل ما را دریاب
جان به لب آمده از درد، خدا را، دریاب

محمدعلی مجاهدی

سیری در ملکوت

غزل

گفت رنجور دلش از اثر فاصله‌هاست
آن که دلتنگ رسیدن به همه یکدله‌هاست

جواد محمدزمانی

تکلم پنجم

غزل

تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است
چشم‌ها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است

محمدعلی بهمنی

چتر برای چه؟ خیال که خیس نمی‌شود

غزل

ای صفای حرم یار! کجای حرمی؟
حرم از عطر تو سرشار! کجای حرمی؟

محمدجواد غفورزاده

یا ایهاالعزیز

غزل

گوش بسپار که از مرگ خبر می‌آید
خبر از مرگ چنین تازه و تر می‌آید

مرتضی امیری‌اسفندقه

وَرَمشور

غزل