مرثیه | شعر هیأت

ای عشق نبی سرشته با آب و گِلت
ای مِهر علی، روشنیِ جان و دلت

محمدجواد غفورزاده

یاس یاسین

رباعی

زبان با نام زهرا خو گرفته‌ست
گل یاس آبرو از او گرفته‌ست

هادی فردوسی

لبخندهای نیمه‌جان

دوبیتی

کوه بودم، بلند و باعظمت
روی دامان دشت جایم بود

محمدجواد غفورزاده

چارپاره

گفت: در می‌زنند مهمان است
گفت: آیا صدای سلمان است؟

سیدحمیدرضا برقعی

قبله مایل به تو

مسمّط

نه مثل ساره‌ای و مریم، نه مثل آسیه و حوّا
فقط شبیه خودت هستی، فقط شبیه خودت زهرا

علیرضا قزوه

عشق علیه‌السلام

غزل

محکوم شد زمین به پیمبر نداشتن
مجبور شد به سورۀ کوثر نداشتن

ایوب پرندآور

مرثیه‌های ایلیا

غزل

بلبلی سوخت در آتش به فغان هیچ نگفت
لاله پژمرد و، ز بیداد خزان هیچ نگفت

سیدمهدی حسینی

قصیده‌واره

می‌زد به رُخم ولی، ولی را می‌کشت
آن مظهر ذات ازلی را می‌کشت

محمدعلی مجاهدی

رباعی

تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است

مهدی مردانی

پشت پردۀ ملکوت

غزل

امشب ردیف شد غزلم با نمی‌شود
یا می‌شود ردیف كنم یا نمی‌شود

عباس شاه‌زیدی

این شعر مرا کشت

غزل

آتش: شده از خجالت روی تو آب
خانه: شده بعد رفتن تو بی‌خواب

رضا یزدانی

حاشا

رباعی

ماهی که یک ستاره به هفت آسمان نداشت
جز هاله‌ای کبود از او کس نشان نداشت

سیدرضا جعفری

صبح شبنم

غزل