مرثیه | شعر هیأت

هزار سال گذشت و هزار بار دگر،
تو ایستاده‌ای آن‌جا در آستانۀ در!

محمدجواد شاهمرادی

لیالی مجنون

غزل

چه آشناست صدایی که رنگ غربت داشت
و دفتر لب او از پدر روایت داشت

جعفر عباسی

غزل

می‌رود از آن سَرِ دنیا خبر می‌آورد
شعر در وصف تو باشد بال در می‌آورد

مجتبی حاذق

غزل

عطر تن پیمبر از این خانه می‌رود
بال ملک معطر از این خانه می‌رود

مهدی مردانی

پایین پای ابیات

غزل

دری که بین تو و دشمن است خیبر نیست
وگرنه مثل علی هیچ‌کس دلاور نیست

محمد رفیعی

ریشه در فدک

غزل

نگاهی گرم سوی کودکانش
نگاه دیگری با هم‌زبانش

محمد میرزایی‌بازرگانی

لبخندهای نیمه‌جان

دوبیتی

چه شد که یاس من آشفته است و تاب ندارد؟
سؤال بحث برانگیز من جواب ندارد

سیدمهدی موسوی

غزل

در شهر اگر هیچ کسی را غم دین نیست
تا فاطمه زنده‌ست علی خانه‌نشین نیست

مهدی جهاندار

غزل

بانو غم تو بهار را آتش زد
داغت دل بی‌قرار را آتش زد

عباس شاه‌زیدی

این شعر مرا کشت

رباعی

ای آسمان رها شده در بی‌قراری‌ات
خورشید رنگ باخته از شرمساری‌ات

سیدمهدی حسینی

سرو باغ محمد

غزل

ای وای از آن حدیث به دفتر نیامده
ای وای از آن شروع به آخر نیامده

مهدی جهاندار

مسمّط

تن خاكی چه تصور ز دل و جان دارد؟
مگر این راه پر از حادثه پایان دارد؟

جواد محمدزمانی

حماسه‌های فاطمی

غزل‌مثنوی