مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن | شعر هیأت

«پدر» چه درد مگویی! «پدر» چه آه بلندی!
نمی‌شود که پدر باشی و همیشه بخندی

محمد مرادی

غزل

تو از تبار بهاران، تو از سلالۀ رودی
تویی که شعر شکفتن به گوش غنچه سرودی

حسن زرنقی

غزل

خدا نوشت به اسم شما سپیده‌دمان را
و آفرید به نام شما زمین و زمان را

عباس شاه‌زیدی

به کسی دل باخته‌ام

غزل

مپرس حال دل داغدار و چشم ترم را
شکسته صاعقۀ تازیانه، بال و پرم را

محمدجواد شاهمرادی

غزل

چقدر ریخته هر گوشه و کنار، غم این‌جا
نشسته روی دو زانو امام، هر قدم این‌جا

محمدحسین ملکیان

آه از آن ساعتی

غزل

غروب نیست خدایا چرا هلال دمیده؟
هلال را به سرِ نیزه وقت ظهر که دیده!

غلامرضا سازگار

غزل

قبول دارم در کربلا ثواب نکردم
ملامتم نکن! آغوش را جواب نکردم

محمدحسین ملکیان

غزل

چه آتشی‌ست که در حرف حرف آب نشسته
که روضه خوانده که بر گونه‌ها گلاب نشسته؟

فائزه زرافشان

آشیان آسمان

غزل

به‌سوی علقمه رفتم که تشنه‌کام بیایم
وَ سر گذاشته بر دامن امام بیایم

محمدحسین انصاری‎نژاد

شعر تازه دم

غزل

چه‌قدر بی‌تو شكستم، چه‌قدر واهمه كردم!
چه‌قدر نام تو را مثل آب، زمزمه كردم!

حسین دارند

تلاوت لب‌های تشنه

غزل

قسم به ساحتِ شعری که خورده است به نامم
قسم به عطر غریبی که می‌رسد به مشامم

حسین طاهری

آه از آن ساعتی

غزل

برای لحظۀ موعود بی‌قرار نبودم
چنان‌که باید و شاید در انتظار نبودم

صادق میرزایی‌پور

رواق اشراق

غزل