امام حسن مجتبی علیه‌السلام | شعر هیأت

با ذكر یا كریم همه یاكریم‌ها
خواندند با تو یا علی و یا عظیم‌ها

حسین خدایار

غزل

این خانواده آینه‌های خدایی‌اند
در انتهای جادۀ بی‌انتهایی‌اند

علی‌اکبر لطیفیان

تولیت آدم

ترکیب‌بند

رمضان آمد و دارم خبری بهتر از این
مژده‌ای دیگر و لطف دگری بهتر از این

حبیب چایچیان

فصل کرامت

غزل

ای ماه آسمانی ماه خدا حسن!
خورشید، مستمند تو از ابتدا حسن!

غلامرضا سازگار

نخل میثم (جلد۵)

قصیده

بودند دو تن، به جان و دل دشمنِ تو
دادند به هم دست، پیِ کشتن تو

علی انسانی

دل سنگ آب شد

رباعی

به روی شانۀ خاتم، که چون نقش نگین باشد
نشان نام او باید معزّ المؤمنین باشد

سیدمحمدجواد میرصفی

غزل

از شهر من تا شهر تو راهی دراز است
اما تو را می‌بیند آن چشمی که باز است

اعظم سعادتمند

باران پس از برف

غزل

صبوری به پای تو سر می‌گذارد
غمت داغ‌ها بر جگر می‌گذارد

حسین عباس‌پور

حماسه صبر

غزل

وقتی سکوت سبز تو تفسیر می‌شود
چون عطرِ عشق، نام تو تکثیر می‌شود

پروانه نجاتی

یادواره یازدهمین شب شعر عاشورا

غزل

یک عمر در حوالی غربت مقیم بود
آن سیدی که سفرهٔ دستش کریم بود

سیدرضا جعفری

سواد آینه

غزل

دردا که سوخت آتش دل، جسم و جان من
برخاست دود غم، دگر از دودمان من

حبیب چایچیان

ای اشک‌ها بریزید

غزل

از اشک، نگاه لاله‌گونی دارد
داغ از همه لاله‌ها فزونی دارد

سیدمهدی حسینی

رباعی