بیستم صفر | شعر هیأت

بادها هم پیاده آمده‌اند که ببوسند خاک پایت را
آسمان هدیه می‌دهد به زمین، عطر آن پرچم رهایت را

فائزه زرافشان

آشیان آسمان

غزل

اراده کن که جهانی به شوق راه بیفتد
به سینۀ همه، آن شور دل‌بخواه بیفتد

فاطمه عارف‌نژاد

موکب کلمات

غزل

چنان به چلّه نشستیم سوگ صحرا را
که جز به گریه ندیدند دیدۀ ما را

غلامرضا شکوهی

سرمه در چشم غزل

غزل

کشیدی بر سر و رویم خودت دست عنایت را
کشاندی سمت خود، دادی به من پای لیاقت را

جعفر عباسی

سرانجام

غزل

می‌روی دریا دل من! دست خالی برنگردی
از میان دردها با بی‌خیالی برنگردی

حسن زرنقی

غزل

رکاب آهسته آهسته ترک خورد و نگین افتاد
پر از یاقوت شد عالم، سوار از روی زین افتاد

سیدحمیدرضا برقعی

یحیی

غزل

شنیده بود شهادت طنین گامت را
چه خوب داد خدا پاسخ سلامت را

فاطمه سالاروند

غزل

چهل غروب جهان خون گریست در غم رویت
‎چهل غروب، عطش سوخت، شرمسار گلویت

نغمه مستشارنظامی

چهارده ترکیب‌بند آیینی

ترکیب‌بند

چهل شب است که پای غم تو سوخته‌ایم
به اشک خویش و نگاه تو چشم دوخته‌ایم

محمدمهدی سیار

مثنوی

صد بار اگر شویم فدای تو یاحسین
کاری نکرده‌ایم برای تو یاحسین

سیدمحمدرضا یعقوبی‌آل

قصیده

چه سِرّی‌ست؟ چه رازی‌ست؟
چه راز و چه نیازی‌ست؟

یوسف رحیمی

بحر طویل

شگفتا راه عشق است این، که مرد جاده می‌خواهد
حریفی پاک‌باز و امتحان پس‌داده می‌خواهد

فاطمه عارف‌نژاد

موکب کلمات

غزل