فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن | شعر هیأت

جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم

ابوالقاسم حسینجانی

جغرافیای رازها

غزل

این سر شب‌زده، ای کاش به سامان برسد
قصۀ هجر من و ماه به پایان برسد

محمدعلی بیابانی

ایها العزیز

غزل

بعد از آن واقعهٔ سرخ، بلا سهم تو شد
پیکر سوختهٔ کرب‌وبلا سهم تو شد

رضا اسماعیلی

این مریم همیشه

غزل

قامتت را چو قضا بهر شهادت آراست
با قضا گفت مشیت که: قیامت برخاست...

فؤاد کرمانی

شمع جمع

غزل

نازم آن زنده شهیدی که برِ داور خویش
سازد از خونِ گلو تاج و نهد بر سر خویش

سیدمحمدعلی ریاضی‌یزدی

بهای وصل

غزل

ای همه خلق جهان، شاهد یکتایی تو
دل ما، بیتِ الهی ز دل‌آرایی تو

غلامرضا سازگار

نخل میثم (جلد۲)

غزل

مرد آزاده حسین‌ است که بود این هدفش
که شود کشته ولی زنده بماند شرفش

خوشدل تهرانی

از سنگ ناله خیزد

غزل

شب، شبِ اشک و تماشاست اگر بگذارند
لحظه‌ها با تو چه زیباست اگر بگذارند

سیدمحمدرضا شرافت

مرثیه با شکوه

غزل

وعده‌ای داده‌ای و راهی دریا شده‌ای
خوش به حال لب اصغر كه تو سقّا شده‌اى

علی‌اکبر لطیفیان

سه نقطه

غزل

همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست

علیرضا لک

در هجای دوم تو

غزل

مرثیه مرثیه در شور و تلاطم گفتند
همه ارباب مقاتل به تفاهم گفتند

سیدحمیدرضا برقعی

تحریرهای رود

مثنوی

بر لب آبم و از داغ لبت می‌میرم
هر دم از غصهٔ جان‌سوز تو آتش گیرم

حبیب چایچیان

ای اشک‌ها بریزید

قصیده