مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | شعر هیأت

خبر رسید که سیصد کبوتر آوردند
ولی کبوتر بی‌بال و بی‌پر آوردند

عباس شاه‌زیدی

به کسی دل باخته‌ام

غزل

اگر چه خانه پر از عکس و نام و نامۀ توست
غریب شهری و زخمت شناسنامۀ توست

زهرا نایینی‌فرد

قاصدک‌های سوخته

غزل

تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است

فاضل نظری

کتاب

غزل

بیا که باغ پر از عطر دلربایی توست
نسیم، چشم به راه گره‌گشایی توست

محمدجواد غفورزاده

یا ایهاالعزیز

غزل

بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد

مصطفی محدثی

سُکرِ سماع

غزل

تو یوسفی تو که لبریز بوی پیرهنی
تو یوسفی تو که یاایّها‌العزیز منی

مهدی جهاندار

غزل

ز اشک، دامن من رشک آسمان بوده‌ست
پر از ستاره چو دامان کهکشان بوده‌ست

محمدعلی مجاهدی

آینه گردانی

غزل

من آمدم کلماتت به من زبان بدهند
زبان سادۀ رفتن به آسمان بدهند

مریم سقلاطونی

بادها از جنوب می‌آیند

غزل

که دیده زیر زمین باغ بی‌خزانی را؟
نهان‌تر از سفر ریشه‌ها جهانی را

محمدسعید میرزایی

قاصدک‌های سوخته

غزل

چه خوب، مرگ خریدار زندگانی توست
حیات طیبه تصویر نوجوانی توست

جعفر عباسی

سرانجام

مثنوی

لبان ما همه خشک‌اند و چشم‌ها چه ترند
درون سینۀ من شعرها چه شعله‌ورند

سعید بیابانکی

جامه‌دران

غزل

دوباره ماه محرّم، دوباره بوی حسین
دوباره بر سر هر كوچه گفت‌وگوی حسین

مرتضی امیری‌اسفندقه

کوار

غزل