مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن | شعر هیأت

مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟
که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا

محمدسعید میرزایی

قصائد رضوی

قصیده

سیاست داشت، اما مثل حیدر بود در میدان
که تیغ تیز میدان می‌دهد سَیّاس را برهان

سعید تاج‌محمدی

غزل

پس از تو آسمان از دامنش خورشید کم دارد
زمین در سینه‌اش دریای طوفان‌زای غم دارد

حسن زرنقی

غزل

فلک امشب نشان داده‌ست روی دیگر خود را
که پس می‌گیرد از خلق جهان، پیغمبر خود را

محمدحسین ملکیان

تفسیر آه

غزل

کشیدی بر سر و رویم خودت دست عنایت را
کشاندی سمت خود، دادی به من پای لیاقت را

جعفر عباسی

سرانجام

غزل

تو را کشتند آن‌ها که کلامت را نفهمیدند
خودت سیرابشان کردی مرامت را نفهمیدند

علی مردی‌پور

غزل

رکاب آهسته آهسته ترک خورد و نگین افتاد
پر از یاقوت شد عالم، سوار از روی زین افتاد

سیدحمیدرضا برقعی

یحیی

غزل

پشیمانم که راه چاره بر روی شما بستم
سراپا حیرتم! از خویش می‌پرسم چرا بستم؟

محمود شریفی (کمیل کاشانی)

باب القبله

غزل

گواهی می‌دهد انجیل هم آیات قرآن را
نمی‌فهمم تقلای مسیحی‌های نجران را

محمدحسین ملکیان

مباهله

غزل

سفر بسیار کردم تا رسیدن را بیاموزم
زمین خوردم که روزی پر کشیدن را بیاموزم

میلاد عرفان‌پور

تماشایی

غزل

چه در هیبت، چه در غیرت، چه در عشق، اولین هستی
میان بهترین اولاد آدم، بهترین هستی

سعید تاج‌محمدی

یک دشت دویدن

غزل

دمی با آه خلوت کن، بگیر ای دل جلا اینجا
بیا سبقت بگیر از خلق، با رنگ خدا اینجا

سیدمحمدرضا یعقوبی‌آل

قصیده