مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن | شعر هیأت

سفر بسیار کردم تا رسیدن را بیاموزم
زمین خوردم که روزی پر کشیدن را بیاموزم

میلاد عرفان‌پور

تماشایی

غزل

چه در هیبت، چه در غیرت، چه در عشق، اولین هستی
میان بهترین اولاد آدم، بهترین هستی

سعید تاج‌محمدی

یک دشت دویدن

غزل

دمی با آه خلوت کن، بگیر ای دل جلا اینجا
بیا سبقت بگیر از خلق، با رنگ خدا اینجا

سیدمحمدرضا یعقوبی‌آل

قصیده

تو آن عاشق‌ترین مردی که در تاریخ می‌گویند
تو آن انسانِ نایابی که با فانوس می‌جویند

سیدحسن حسینی

سفرنامه گردباد

غزل

به روی چشم دنیا می‌گذارد ماه پایش را
و جاری می‌کند در عرش، پژواکِ صدایش را

حسنا محمدزاده

غزل

کرامت پیشه‌ای بی‌مثل و بی‌مانند می‌آید
که باران تا ابد پشت سرش یک بند می‌آید

محمدحسین ملکیان

غزل

پرنده پر زد و پرواز کرد از چینۀ دیوار
دل تنگم صدا می‌زد: مرا همزاد خود پندار

عباس همتی

قصیده

نمک‌پرورده‌ات ای شهر من خیل شهیدان‌اند
شهیدانی که هر یک سفره‌دار لطف و احسان‌اند

سیدمحمدجواد میرصفی

غزل

شهادت را به نام کوچکش هر شب صدا کردی
تو که هر روز و هر جا زندگی‌هایی بنا کردی

محمد خادم

غزل

خدا این بار می‌خواهد سپاهش خار و خس باشد
برای خواری دشمن همین بایست بس باشد

محمدحسین ملکیان

غزل

دلش را برده‌ای، هر وقت صحبت کرده‌ای بانو!
محمد را، چنین غرقِ محبت کرده‌ای بانو!

قاسم صرافان

غزل

از آغاز محرم تا به پایان صفر باران
نشسته بر نگاه اشک‌ریز ما عزاداران

نغمه مستشارنظامی

غزل