مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن | شعر هیأت

لهیب ذوالفقارت بر تن گردن‌کشان مانده‌ست
طنین خطبه‌هایت در گلوگاه زمان مانده‌ست

حسین عباس‌پور

غزل

کسی از شعر، از توصیف از اندیشه آن سوتر
کسی از دیگران برتر کسی دیگرتر از دیگر

سیدحمیدرضا برقعی

خویشتن

مثنوی

درون سینۀ من سرزمینی رو به ویرانی‌ست
دلی دارم که «فِی قَعرِ السُّجُون» عمری‌ست زندانی‌ست

محمد میرزایی‌بازرگانی

غزل

اگر دینی‌ست باقی در جهان بی‌شبهه دین توست
یداللهی که می‌گویند خود در آستین توست

علیرضا قزوه

غزل

سحر در حسرت دیدار تو چون ماه خواهد رفت
غروب جمعه‌ای در ازدحام آه خواهد رفت

ساجده تقی‌زاده

غزل

سواری بر زمین افتاد و اسبی در غبار آمد
بیا ای دل که وقت گریۀ بی‌اختیار آمد

علی‌محمد مؤدب

مثنوی

به رغم صخره، جاری‌تر شده سیل محبت‌ها
و دارد بیشتر قد می‌کشد رود ارادت‌ها

جعفر عباسی

غزل

کرامت مثل یک جرعه‌ست از پیمانۀ جانش
سخاوت لقمه‌ای از سادگی سفرۀ نانش..

جعفر عباسی

سرانجام

غزل

علی‌اکبر همین که چهرۀ خود را نمایان کرد
خدا خورشید را در هفت پشت ابر پنهان کرد

مرتضی امیری‌اسفندقه

غزل

دلم پرواز می‌خواهد، رها در باد خواهم شد؟
نمی‌دانم از این حبس ابد آزاد خواهم شد؟

عباس همتی

آه از آن ساعتی

غزل

همیشه قبل هر حرفی برایت شعر می‌خوانم
قبولم کن من آداب زیارت را نمی‌دانم

سیدحمیدرضا برقعی

رقعه

غزل

شهادت می‌تواند مرگ در راه وطن باشد
شهادت می‌تواند خلوتی با خویشتن باشد

مهدی جهاندار

غزل