مرثیه | شعر هیأت

سوختی آتش گرفت از سوز آهت عالمی
آه بین خانۀ خود هم نداری محرمی

فاطمه معصومی

غزل

شَمَمتُ ریحَکَ مِن مرقدِک، فَجَنَّ مشامی
به کاظمین رسیدم برای عرض سلامی

میلاد حسنی

زبرجد

غزل

میان حجره چنان ناله از جفا می‌زد
که سوز ناله‌اش آتش به ماسوا می‌زد

علی انسانی

دل سنگ آب شد

غزل

میان هلهله سینه مجال آه نداشت
برای گریه شریکی نبود و چاه نداشت

محسن حنیفی

زخمه

غزل

ای چشم علم خاک قدوم زُراره‌ات
جان وجود در گرو یک اشاره‌ات

غلامرضا سازگار

نخل میثم (جلد۳)

غزل

سر و پای برهنه می‌برند آن پیر عاشق را
که بر دوشش نهاده پرچم سوگ شقایق را

مرتضی مولوی

آخرین حرم

غزل

دوباره سهم زینب کرده غم، بیمارداری را
دل خون را، نگاه مضطرب را، بی‌قراری را

سعید تاج‌محمدی

غزل

آه کوفه چقدر تاریک است
ماه دیگر کنار چاه نرفت

سیدعلی نقیب

تشرف

چارپاره

شب تا به سحر نماز می‌خواند علی
با دیدۀ تر، نماز می‌خواند علی

سعید بیابانکی

چاره‌ها

رباعی

به مسجد می‌رود یا سمت قربانگاه می‌آید؟
چرا از هر طرف امشب نسیم آه می‌آید؟

فاطمه عارف‌نژاد

غزل

سرچشمۀ فیض، روح ربانی تو
دریای فتوت، دل طوفانی تو

سیدحسن حسینی

هم‌صدا با حلق اسماعیل

رباعی

چو بر آیینۀ خورشید می‌شد بغض شب پیدا
به نبض سینۀ مهتاب دیدم تاب و تب پیدا

غلامرضا شکوهی

سرمه در چشم غزل

غزل