مرثیه | شعر هیأت

دویده‌ایم که همراه کاروان باشیم
رسیده‌ایم که در جمع عاشقان باشیم

سیدمحمدجواد شرافت

مرثیه با شکوه

غزل

قامت کمان کند که دو تا تیر آخرش
یک‌دم سپر شوند برای برادرش

سیدحمیدرضا برقعی

طوفان واژه‌ها

غزل

اگرچه عشق هنوز از سرم نیفتاده
ولی مسیر من و او به هم نیفتاده

مجید تال

گفتن ندارد

غزل

بخواب بر سر زانوی خسته‌ام، سر بابا
منم همان که صدا می‌زدیش: دختر بابا

منصوره عرب‌سرهنگی

مرثیۀ سرخ گلو

غزل

روح بزرگش دمیده‌ست جان در تن کوچک من
سرگرم گفت و شنود است او با من کوچک من

محمدعلی مجاهدی

گلنفسی‌ها

غزل

رفتی و با غم همسفر ماندم در این راه
گاه از غریبی سوختم گاه از یتیمی

سیدمحمدجواد شرافت

خاک باران خورده

چارپاره

خورشید به خون نشسته‌ام، آه! رسید
آهِ منِ دلشکسته تا ماه رسید

سیدمحمد بابامیری

رباعی

دوباره بوی خوش مشک ناب می‌آید
شمیم توست که با آب و تاب می‌آید

جواد هاشمی

مرثیه با شکوه

غزل

دلی که الفت دیرینه با بلا دارد
همیشه دست در آغوشِ اِبتلا دارد

محمدعلی مجاهدی

گلنفسی‌ها

غزل

دلا! بسوز که هنگام اشک و آه شده‌ست
دو ماه، جامهٔ احرام ما، سیاه شده‌ست

محمدجواد غفورزاده

سلام بر حسین

غزل

با اشک تو رودها درآمیخته‌اند
از شور تو محشری بر انگیخته‌اند

میلاد عرفان‌پور

بی‌خبری‌ها

رباعی

کاروان، کاروان شورآور
کاروان، اشتیاق، سرتاسر

جواد محمدزمانی

دلواپسی‌های اویس

قصیده