هفتم صفر | شعر هیأت

کرامت مثل یک جرعه‌ست از پیمانۀ جانش
سخاوت لقمه‌ای از سادگی سفرۀ نانش..

جعفر عباسی

غزل

دو جلوۀ ابدی از درخششی ازلی
به خُلق و خو، دو محمد؛ به رنگ و بو دو علی

سیدمحمدجواد شرافت

مثنوی

نمی‌شد خالی از عَمّارها دور و برت، ای کاش
یلی همتای اَشتر داشتی در لشکرت، ای کاش

حسین عباس‌پور

غزل

میان هجمۀ غم‌ها اگر پناه ندارد
حسین هست نمی‌گویم او سپاه ندارد

حسین عباس‌پور

غزل

شرط محبت است به‌جز غم نداشتن
آرام جان و خاطر خرم نداشتن

وصال شیرازی

آینۀ بردباری

ترکیب‌بند

کیست او؟ آن‌که بین خانۀ خود
مکر دشمن مجاورش بوده‌ست

سیدمحمدمهدی شفیعی

غزل

نشستم گوشه‌ای از سفرۀ همواره رنگینت
چه شوری در دلم افتاده از توصیف شیرینت

سیدحمیدرضا برقعی

یحیی

قصیده‌واره

همیشه سفره‌اش وا بود با ما مهربانی کرد
هزاران بار آزردیمش اما مهربانی کرد

رضا یزدانی

حاشا

ترجیع‌بند

من زائر نگاه توام از دیار دور
آن ذره‌ام که آمده تا پیشگاه نور

سیدمحمدرضا شرافت

غزل‌مثنوی

آخر ماه صفر، اول ماتم شده است
دیده‌ها پر گهر و سینه پر از غم شده است

محمدجواد غفورزاده

قصیده‌واره

می‌بینمت میانۀ میدان غریب‌تر
یعنی که از تمام شهیدان غریب‌تر

محمدحسین انصاری‎نژاد

ترکیب‌بند

اگر خدا به زمین مدینه جان می‌داد
و یا به آن در و دیوارها دهان می‌داد

مهدی مردانی

پشت پردۀ ملکوت

غزل