هفتم صفر | شعر هیأت

تویی امیر جمل، وارث رشادت حیدر
لوای صبر و جهادی به روی دوش پیمبر

سعید تاج‌محمدی

غزل

غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب

احد ده‌بزرگی

امام حسن(ع) در شعر فارسی

دوبیتی

در لشکر تو قحطیِ ایمان شده بود
دین دادن و زر گرفتن آسان شده بود

سیدعلی نقیب

تشرف

رباعی

کرامت مثل یک جرعه‌ست از پیمانۀ جانش
سخاوت لقمه‌ای از سادگی سفرۀ نانش..

جعفر عباسی

سرانجام

غزل

دو جلوۀ ابدی از درخششی ازلی
به خُلق و خو، دو محمد؛ به رنگ و بو دو علی

سیدمحمدجواد شرافت

مثنوی

نمی‌شد خالی از عَمّارها دور و برت، ای کاش
یلی همتای اَشتر داشتی در لشکرت، ای کاش

حسین عباس‌پور

غزل

میان هجمۀ غم‌ها اگر پناه ندارد
حسین هست نمی‌گویم او سپاه ندارد

حسین عباس‌پور

حداقل

غزل

شرط محبت است به‌جز غم نداشتن
آرام جان و خاطر خرم نداشتن

وصال شیرازی

آینۀ بردباری

ترکیب‌بند

کیست او؟ آن‌که بین خانۀ خود
مکر دشمن مجاورش بوده‌ست

سیدمحمدمهدی شفیعی

غزل

نشستم گوشه‌ای از سفرۀ همواره رنگینت
چه شوری در دلم افتاده از توصیف شیرینت

سیدحمیدرضا برقعی

یحیی

قصیده‌واره

همیشه سفره‌اش وا بود با ما مهربانی کرد
هزاران بار آزردیمش اما مهربانی کرد

رضا یزدانی

حاشا

ترجیع‌بند

من زائر نگاه توام از دیار دور
آن ذره‌ام که آمده تا پیشگاه نور

سیدمحمدرضا شرافت

غزل‌مثنوی