تعریض | شعر هیأت

مگر اندوه شب‌های علی را چاه می‌فهمد؟
کجا درد دل آیینه‌ها را آه می‌فهمد؟

علی‌اصغر شیری

غزل‌مثنوی

کرامت مثل یک جرعه‌ست از پیمانۀ جانش
سخاوت لقمه‌ای از سادگی سفرۀ نانش..

جعفر عباسی

غزل

رجز نیاز ندارد اگر نگاه کنید
در این معارفه انصاف را گواه کنید

سعید مبشر

غزل

گریه کن لؤلؤ و مرجان، که هوا دم کرده
چاهِ کوفه عطشِ چشمۀ زمزم کرده

مبین اردستانی

غزل

سلمان! تو نیستی و ابوذر نمانده است
عمار نیست، مالک اشتر نمانده است

محمدحسین انصاری‎‌نژاد

باغ سحرخیز

غزل

هم‌نوا بود با چکاچک من
غرّش آسمان و هوهوی باد

سیدمحمدجواد میرصفی

برادرانه

چارپاره

نمی‌شد خالی از عَمّارها دور و برت، ای کاش
یلی همتای اَشتر داشتی در لشکرت، ای کاش

حسین عباس‌پور

غزل

اینجا که بال چلچله را سنگ می‌زنند
ماهِ اسیر سلسله را سنگ می‌زنند

محمدجواد غفورزاده

این حسین کیست؟ (جلد سوم)

غزل

مدینه، بصره، کوفه، شام، حتی مکه خوابیده‌ست
نشانی نیست از اسلام و هر چه هست پوسیده‌ست

جعفر عباسی

ای ز داغِ تو روان، خون دل از دیدۀ حور!
بی‌تو عالم همه ماتمکده تا نفخۀ صور

نیّر تبریزی

این حسین کیست؟ (جلد اول)

غزل

سرت اگر چه در آن روز رفت بر سرِ نی
نخورد دشمنت اما جُوِی ز گندم ری

سعید بیابانکی

مثنوی

دریا کشید نعره، صدا زد: مرا بنوش
غیرت نهیب زد که به دریا بگو: خموش

غلامرضا سازگار

غزل