مرثیه | شعر هیأت

ای آینه‌دار پنج معصوم!
در بحر عفاف، دُرّ مکتوم

سیدرضا مؤید

غریب‌ترین آشنا

ترجیع‌بند

سر می‌گذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بی‌کرانت

فاطمه‌معصومه‌ شریف

غزل

کرامت مثل یک جرعه‌ست از پیمانۀ جانش
سخاوت لقمه‌ای از سادگی سفرۀ نانش..

جعفر عباسی

سرانجام

غزل

تا اشک به روی گونه‌ات گل می‌کرد
باران به نگاه تو توسل می‌کرد

عباس همتی

رباعی

انتقامش را گرفت این‌گونه با اعجازِ آه
آهِ او شد خطبۀ او، روز دشمن شد سیاه

سیدحمیدرضا برقعی

خویشتن

غزل

لبریزم از واژه اما بسته‌ست گویا زبانم
حرفی ندارم بگویم، شعری ندارم بخوانم

زهرا جودکی

غزل

بین غم آسمان و حسرت صحرا
ماه دمیده‌ست و رود غرق تماشا

مرتضی حیدری‌ آل‌کثیر

غزل

نوحه‌سُرای حریم قدس تو هستی
مویه‌کنان‌اند انبیا و ملائک

حسن صنوبری

چارپاره

می‌رفت که با آب حیات آمده باشد
می‌خواست به احیای فرات آمده باشد

حسن بیاتانی

از دوشنبه تا جمعه

غزل

روزی که عطش به جان گل‌ها افتاد
از جوش و خروش خویش، دریا افتاد

امیرحسین مؤمنی

راوی بیت‌های بارانی

رباعی

حق‌پرستان را امامی هست، دینش دلبری
نور رویش کوثری، شور کلامش حیدری

قاسم صرافان

مربع‌ترکیب

گریه کن لؤلؤ و مرجان، که هوا دم کرده
چاهِ کوفه عطشِ چشمۀ زمزم کرده

مبین اردستانی

غزل