مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | شعر هیأت

کنار پیکر خود التهاب را حس کرد
حضور شعله‌ورِ آفتاب را حس کرد

محمدعلی مجاهدی

گلنفسی‌ها

غزل

چگونه جمع کند پاره‌های جانش را؟
به خیمه‌ها برساند تن جوانش را

فائزه زرافشان

آشیان آسمان

غزل

سلام، آیۀ جاری صدای عطشانت
سلام، رود خروشانِ نور، چشمانت

قربان ولیئی

مثنوی

اسیر هجرت نورم که ذرّه همدم اوست
گل غریب نوازم که گریه شبنم اوست

سیدرضا جعفری

صبح شبنم

غزل

ستاره بود و شفق بود و فصل ماتم بود
بساط گریه برای دلم فراهم بود

علی‌اکبر لطیفیان

سه نقطه

غزل

به زیر تیغم و این آخرین سلام من است
سلام من به حسینی که او امام من است

محمدجواد غفورزاده

این حسین کیست؟ (جلد۳)

قصیده

میان حجره چنان ناله از جفا می‌زد
که سوز ناله‌اش آتش به ماسوا می‌زد

علی انسانی

دل سنگ آب شد

غزل

میان هلهله سینه مجال آه نداشت
برای گریه شریکی نبود و چاه نداشت

محسن حنیفی

زخمه

غزل

نه دعبلم نه فرزدق که شاعرت باشم
که شاعرت شده، مقبول خاطرت باشم

سیدمحمدجواد شرافت

خاک باران خورده

غزل

مخواه راه برای تو انتخاب کنند
که با فریبِ دلت، عقل را مجاب کنند

فاطمه عارف‌نژاد

غزل

سلام بر تو کتاب ای که آفتاب تویی
گران‌ترین و گرامی‌ترین کتاب تویی

محمدسعید میرزایی

غزل

هنوز طرز نگاهش به آسمان تازه‌ست
دو بال مشرقی‌اش با اُفق هم‌اندازه‌ست

سیدمهدی موسوی

گلواژه‌های مطهر

غزل‌مثنوی