هفدهم ربیع الاول | شعر هیأت

و انسان هرچه ایمان داشت پای آب و نان گم شد
زمین با پنج نوبت سجده در هفت آسمان گم شد

علیرضا قزوه

شبلی و آتش

غزل

یک روز که پیغمبر، از گرمیِ تابستان
همراه علی می‌رفت، در سایۀ نخلستان

افشین علا

آینه گردانی

مثنوی

خاک، لب‌تشنۀ باران فراگیر دعایت
پلک بر هم نزند باد صبا جز به هوایت

مریم سقلاطونی

مرثیه‌خوانی برای باران

غزل

امشب که به نام عشق، آغاز شده‌ست
دنیا پر از آوازۀ اعجاز شده‌ست

پروانه نجاتی

آینه گردانی

رباعی

از روی توست ماه اگر این‌سان منوّر است
از عطر نام توست اگر گل، معطّر است

اصغر عظیمی‌مهر

آینه گردانی

غزل

ای خاک ره تو خطّۀ خاک
پاکی ز تو دیده عالم پاک

علامه غروی اصفهانی

دیوان علامه غروی اصفهانی

ترکیب‌بند

محمّدا به که مانی؟ محمّدا به چه مانی؟
«جهان و هر چه در او هست صورت‌اند و تو جانی»

غلامعلی حداد عادل

هنوز هم...

قصیده

چهره انگار... نه، انکار ندارد، ماه است
این چه نوری‌ست که در چهرۀ عبدالله است؟

محمدحسین ملکیان

جمع مُکسّر

غزل‌مثنوی

وا کن به انجماد زمین چشم‌هات را
چشمی که آب کرده دل کائنات را

عباس شاه‌زیدی

این شعر مرا کشت

غزل

همین بس است به مدحش محمد است محمد
حمید و حامد و محمود و احمد است محمد

سیدمحمدجواد شرافت

غزل

ناگاه آمدی و صدایی شنیده شد
در صور عشق، سورۀ انسان دمیده شد

مریم سقلاطونی

بادها از جنوب می‌آیند

غزل

ایمان به رسول هاشمی مذهب ماست
پیوسته بر او دعای روز و شب ماست

محمدجواد غفورزاده

رباعی