شعر تعلیمی | شعر هیأت

چون گنج، نهان کن غم پنهانی خویش
منما به کسی بی سر و سامانی خویش

صغیر اصفهانی

رباعی

تو را ز دست اَجَل کی فرار خواهد بود؟
فرارگاه تو دارالقرار خواهد بود

سعدی شیرازی

کلیات سعدی

قصیده

هر که راه گفتگو در پردۀ اسرار یافت
چون کلیم از «لَن تَرانی» لذت دیدار یافت

صائب تبریزی

کلیات صائب تبریزی

غزل

نه از جرم و عقاب خود می‌ترسم
نه از کمیِ ثواب خود می‌ترسم

حامد طونی

رباعی

عشق یعنی بَری از غفلتِ خودخواهی شو
هجرت از خود کن و سرچشمۀ آگاهی شو

مبین اردستانی

غزل

هرکس بمیرد پیش‌تر از مرگ
دیگر خیالش از دمِ جان‌کندنش تخت است

محمدرضا ترکی

نو (نیمایی)

بر درگهِ خلق، بندگی ما را کُشت
هر سو پیِ نان دوَندگی، ما را کُشت

واعظ قزوینی

رباعی

تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد؟
چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد؟

خیام نیشابوری

رباعیات خیام

رباعی

بنشین شبی به خلوت خود در حضور خویش
روشن کن آسمان و زمین را به نور خویش

افشین علا

غزل

سوی پیری‌ام بردند لحظه‌ها به آرامی
لحظه‌های خوشحالی، لحظه‌های ناکامی

افشین علا

غزل

مبر به جای اطاعت به کار طاعت را
گران به خاطر مردم مکن عبادت را

صائب تبریزی

کلیات صائب تبریزی

غزل

به روز مرگ چو تابوت من روان باشد
گمان مبر که مرا دردِ این جهان باشد

مولوی

غزل