فرازی از شعر | شعر هیأت

امشب شکوه عشق جهانگیر می‌شود
روح لطیف عاطفه تصویر می‌شود

سیدرضا مؤید

باران نور

قصیده‌واره

این حریم کیست کز جوشِ ملائک روزِ بار
نیست در وی پرتو خورشید را راه گذار...

صائب تبریزی

کلیات صائب تبریزی

قصیده

این روزها حس می‌کنم حالم پریشان است
از صبح تا شب در دلم یک‌ریز باران است

علیرضا قزوه

قصیده

ای نامۀ سر به مهر مکتوم
ای مادر صبر، ام کلثوم!

افشین علا

غزل

بایست، کوه صلابت میان دوران‌ها!
نترس، سرو رشید از خروش طوفان‌ها!

محمد رسولی

مثنوی

آن شب که دفن کرد علی بی‌صدا تو را
خون گریه کرد چشم خدا در عزا تو را

قادر طهماسبی

سرو باغ محمد

قصیده

ای حریمت رشک جنّات النّعیم
خطّ تو خطّ صراط‌المستقیم

غلامرضا سازگار

نخل میثم (جلد۴)

ترجیع‌بند

سخن ز حبل الهی و بانگ «وَ اعتَصِمُو»ست
حقیقتی که هدایت همیشه زنده به اوست

جواد محمدزمانی

مثنوی

با کلامُ اللهِ ناطق هم‌کلام!
ای سکینه! بر کراماتت سلام!

سیدرضا مؤید

باران نور

مثنوی

شب همان شب که سفر مبدأ دوران می‌شد
خط به خط باور تقویم، مسلمان می‌شد

سیدحمیدرضا برقعی

مثنوی

می‌رود بر لبۀ تیغ قدم بردارد
درد را یک‌تنه از دوش حرم بردارد

جعفر عباسی

به سیما محمد(ص) به سیرت پیمبر

مثنوی

دو جلوۀ ابدی از درخششی ازلی
به خُلق و خو، دو محمد؛ به رنگ و بو دو علی

سیدمحمدجواد شرافت

مثنوی