مرثیه | شعر هیأت

پرده برمی‌دارد امشب، آفتاب از نیزه‌ها
می‌دمد یک آسمان خورشید ناب از نیزه‌ها

سعید بیابانکی

چقدر پنجره

غزل

در روزگاران غریبی، آشنا بودى
تنها تو با قرآن ناطق هم‌صدا بودی

فاطمه بیرامی

غزل

تقسیم کن یک بار دیگر آنچه داری را
در سجدۀ خود شور این آیینه‌کاری را

سیدابوالفضل مبارز

غزل

اسلام جز به مهر تو جانی به تن نداشت
عصمت به غیر نام خدیجه سخن نداشت

میثم مؤمنی‌نژاد

فصل نجابت

غزل

مادر سلام حال غریبت چگونه است؟
مادر بگو که رنج مصیبت چگونه است؟

رحمان نوازنی

فصل نجابت

مثنوی

از باغ، گل و گلاب را می‌بردند
گل‌های نخورده آب را می‌بردند

عباس شاه‌زیدی

به کسی دل باخته‌ام

رباعی

کربلا را می‌سرود این‌بار روی نیزه‌ها
با دو صد ایهام معنی‌دار، روی نیزه‌ها

محمدعلی مجاهدی

عروج سرخ

غزل

تو ای مرغ شباهنگم، به حسرت بال و پر وا کن
صدای کوبۀ در شد، برو زهرا تو در وا کن

محمدجواد غفورزاده

غروب منظومۀ عشق

مثنوی

با هم صدا کردند ماتم‌های عالم را
وقتی جدا کردند همدم‌های عالم را

محمدمهدی سیار

بی‌خوابی عمیق

غزل

زمین تشنه و تن‌پوش تیره... تنها تو
هزار قافله در اوج بی‌کسی‌ها تو

مریم سقلاطونی

بادها از جنوب می‌آیند

غزل

دریای عطش، لبان پر گوهر تو
گل‌زخم هزار خنجر و حنجر تو

سیدعلی‌اصغر صائم‌کاشانی

آینه گردانی

رباعی

کنار دل و دست و دریا، اباالفضل
تو را دیده‌ام بارها، یا اباالفضل

ابوالقاسم حسینجانی

آینه گردانی

غزل